Aan het einde van de middag heb je nog een afspraak op je werk. Tijdens de afspraak schieten er allerlei ideeën door je hoofd, wat je het liefst direct wil uitwerken. Alleen daar heb je geen tijd meer voor, want je wilt nu toch echt wel naar huis. Thuis wil je iedereen ook de aandacht geven, intussen kook en eet je snel en dan moet je alweer de deur uit. Intussen denk je aan morgen, want dan heb je weer een drukke dag. Eigenlijk wil je nog het eea voorbereiden voor morgen. Argh… je hoofd blijft maar door ratelen, gek word je ervan.

​

Je hebt je voorgenomen om vandaag even wat werk voor jezelf te doen. En je bent nog geen 5 minuten op het werk en je manager vraagt of het je lukt om vandaag nog het rapport te mailen, “Ja hoor natuurlijk” zeg je. Dan blijkt dat het je meer tijd kost dan je dacht en werkt nog even door, want dan heb je rust, maar voor je het weet is het al laat. Je partner stuurt een appje of jij alvast wilt beginnen met koken, hij moet nog even een pakketje wegbrengen. Tussendoor belt een vriendin, want ze moet toch echt even haar verhaal aan je kwijt. Aan het einde van de dag lig je in bed en denk je wat had ik vandaag nu eigenlijk willen doen.…

​

Je probeert het overzicht te houden en maakt to-do lijstjes. Het geeft je structuur maar er lijkt geen einde aan te komen. Je blijft maar doorrennen, want als die to-do lijstjes afgevinkt zijn dan heb je rust en tijd voor jezelf, dan kun je wat leuks doen. Maar als je heel eerlijk bent wanneer heb je nu echt even iets alleen voor jezelf gedaan...

​

Op je werk start je een project. Hoe zal je het aanpakken? Ga je het zo doen of is de andere optie toch beter? Wat gebeurt er als ik het zo doe? Wat vinden de anderen ervan? Wat zullen de anderen prettig vinden? Dan vraagt een collega wat wil jij? Euhh.. je hebt geen idee. Er komen zoveel argumenten bij, je weet echt niet meer wat je moet kiezen. Je weet niet wat het is, maar elke keuze lijkt wel een heel obstakel. En wat je ook kiest je voelt je er niet beter door. Dan slaat ook de frustratie toe, je wilt verder, je hebt het gevoel dat je blijft hangen, je maakt een keuze en toch blijf je in je achterhoofd nadenken over de andere mogelijkheden. Het vreet al je energie weg.

​

Je voelt je opgejaagd, je kan het niet goed omschrijven maar je voelt een spanning in je lijf. Wat je ook probeert het lukt maar niet om je te ontspannen. Je probeert er geen aandacht aan te besteden, het gaat vanzelf wel weer over als je alles van je to-lijstje maar gedaan hebt. Je focust je op het werk en op alles wat er in het huis gedaan moet worden. Maar die spanning en onrust gaat maar niet weg, het blijft aanhouden.